
Η συμβολή του παραμυθιού στην ανάπτυξη του παιδιού
Το παραμύθι, έχει ως σκοπό να ψυχαγωγήσει τα παιδιά, να τους τραβήξει το ενδιαφέρον, να τους γεμίσει με εικόνες, να τους διεγείρει τη φαντασία, να τους εισάγει σε κόσμους μυθικούς ονειρικούς όπου τα πάντα είναι εφικτά. Το παραμύθι καλλιεργεί το πνεύμα στα παιδιά, ξεκαθαρίζει τα συναισθήματά τους να αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες και ταυτόχρονα να προτείνει λύσεις στα προβλήματά τους. Οι ιστορίες και οι μύθοι δεν μπορούν να τα προσφέρουν αυτά στο βαθμό που το παραμύθι το ίδιο το μπορεί.

Το παραμύθι μας δίνει τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε την παρέμβαση του ανθρώπου σε μια κατάσταση που τον περιβάλλει. Μερικοί αμφισβητούν την αξία του ή και το απορρίπτουν διότι υποστηρίζουν πως κάνει το παιδί ονειροπόλο, αντί για δραστήριο και πως παρασέρνει σε ένα κόσμο το παιδί που δεν είναι ρεαλιστικός. Ξεχνούν όμως ότι το παραμύθι βρίσκεται εδώ από πάρα πολύ παλιά και σκοπό έχει την διέγερση της φαντασίας του παιδιού αλλά και του ενήλικα, ικανοποιεί σε φανταστικό επίπεδο τις πιο βαθιές επιθυμίες του κάθε ανθρώπου. Μέσα από το παραμύθι το παιδί ηρεμεί, γαληνεύει από τις καθημερινές εντάσεις που βιώνει.

Τα παραμύθια μεταφέρουν το παιδί σε ένα κόσμο μαγικό, φανταστικό, εξωπραγματικό. Το ταξίδι αυτό δεν αφήνει το παιδί να σκεφτεί ότι το αφορούν άμεσα όλα αυτά, ή το απειλούν. Οι ήρωες των παραμυθιών είναι απλοί και αδύναμοι άνθρωποι, χωρίς ταλέντα. Στην ουσία τα παραμύθια αφηγούνται την παιδική ηλικία ενός παιδιού μέχρι και την ενηλικίωσή του και αφηγούνται όλες τις περιπέτειες που περιλαμβάνει αυτή η ηλικία.
O ήρωας προχωρεί μόνος του για κάποιο χρονικό διάστημα, μόνο όμως νοιώθει και το παιδί στη σημερινή κοινωνία που ζούμε. Η επαφή του παιδιού με τη φύση, όπως ένα δέντρο, ένα ζώο στα οποία νοιώθει πιο κοντά, βοηθά τον ήρωα να βρει τον δρόμο του.
Τα παραμύθια επιβεβαιώνουν στο παιδί ότι μπορεί να είναι κυνηγημένο όμως όπως στα παραμύθια έτσι και αυτό θα βρει τον δρόμο του στην πορεία της ζωής, θα βρει την βοήθεια που έχει ανάγκη, καθώς παρηγορείται με τα τεχνάσματα του «Κοντορεβιθούλη», τη μεταμόρφωση του «Ασχημόπαπου», την περιπέτεια της «Χάνσεν και Γκρέτελ», την επιμονή της «Σταχτοπούτας». Οι ήρωες στα παραμύθια μπορούν να αποδείξουν στα παιδιά που διαβάζουν ένα παραμύθι ή που ακούν, ότι όλα τα προβλήματα τους μπορούν να λυθούν με μαγικό τρόπο, ακόμα κι αν αυτό φαντάζει μακρινό ή ακατόρθωτο. Συγχρόνως τα Παραμύθια εξασκούν τη φαντασία του παιδιού, όταν αυτό θα προσπαθήσει να το μεταφέρει με τον δικό του τρόπο στα κοντινά του πρόσωπα.

Η γοητεία του παραμυθιού βρίσκεται στον τρόπο που εκείνο αποκαλύπτει την εσωτερική μας φύση, με τις άπειρες ηθικές, ψυχικές και πνευματικές της δυνατότητες. Είναι η αναζήτηση για το νόημα της ζωής. Η υπόθεση είναι διάφορες παραλλαγές του τρόπου με τον οποίο ο ήρωας ή η ηρωίδα αντιμετωπίζουν μεγάλες δυνάμεις. Οι δοκιμασίες είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη του ατόμου, μέχρι να πετύχει την προσωπική του ολοκλήρωση και μετά την οριστική του πραγμάτωση μέσα στην ένωση. Τα παραμύθια που μεγαλώσαμε μαζί τους μας βάζουν σε ένα κόσμο φανταστικό, ονειρικό, μαγικό μας κάνουν ένα με τον ήρωα ή την ηρωίδα, μας γεμίζουν με εικόνες και χρώματα και μας ταξιδεύουν σε τόπους μυστικούς, μαγικούς που για να τους ανακαλύψουμε χρειαζόμαστε το μαγικό ραβδάκι.
«……και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα»
Βιβλιογραφία
Cooper J. C., Ο Θαυμαστός Κόσμος των Παραμυθιών, εκδόσεις Θυμάρι.
Μαλαφάντης Κ., Το Παραμύθι στην Εκπαίδευση, Εκδόσεις Ατραπός

