Οικογένεια και ομοφυλόφιλες σχέσεις

Το ζήτημα της σεξουαλικότητας και του σεξουαλικού προσανατολισμού διαπερνά όλες τις τυπολογίες οικογένειας. Η βασική αντίθεση με την πυρηνική οικογένεια εδώ περιστρέφεται γύρω από το σεξουαλικό προσανατολισμό. Άλλα χαρακτηριστικά, όπως το αν η κεντρική μονάδα θα αποτελείται από ένα ενήλικο ζευγάρι, ή η σταθερότητα, η περιουσία της οικογένειας και η δέσμευση για μια μόνιμη σχέση μπορεί να εμφανίζονται και στις ομοφυλόφιλες οικογένειες.

Το κίνημα χειραφέτησης των ομοφυλοφίλων και το φεμινιστικό κίνημα συνέβαλαν σημαντικά στη διαμόρφωση ενός κλίματος μεγαλύτερης ελευθερίας για τα άτομα με ομοφυλόφιλο προσανατολισμό, επιτρέποντάς τους να «αποκαλύπτονται», δηλαδή να δηλώνουν ανοιχτά την ομοφυλοφιλία τους και να είναι ελεύθεροι να συζούν με τους/τις συντρόφους τους. Αυτή η «αποκάλυψη» μπορεί να βιώνεται ως ελευθερία και χειραφέτηση, αλλά ταυτόχρονα και ως περίοδος έντασης και σύγκρουσης με τις δικές τους οικογένειες.

Όταν οι άνθρωποι είναι σε θέση να δηλώσουν τον ομοφυλόφιλο σεξουαλικό προσανατολισμό τους νιώθουν ένα έντονο αίσθημα απελευθέρωσης και ελπίδας, ωστόσο συχνά έρχονται αντιμέτωποι με ένα δύσκολο πρόβλημα, ειδικά οι νεότεροι, γιατί οι γονείς τους μπορεί να μην το αποδέχονται εύκολα. Κάποιοι από τους φόβους των γονέων βασίζονται σε άγχη, παρανοήσεις και άγνοια για την οικογενειακή ζωή των γκέι ανδρών ή των λεσβιών. Όταν υπάρχουν παιδιά, μπορεί η ανησυχία να εστιάζεται σε παρατηρημένα προβλήματα όπως η γελοιοποίησή τους στο σχολείο, οι πιθανοί ενδοιασμοί των παιδιών να φέρουν φίλους σπίτι, η κοινωνική απομόνωση και η έλλειψη ενημέρωσης για κάποιες από τις δυνάμει θετικές πλευρές μιας ομοφυλόφιλης οικογένειας:

Έχουν γίνει σημαντικές συζητήσεις στους κόλπους του ομοφυλοφιλικού κινήματος αλλά και μεταξύ των κινημάτων αυτών, και ο βαθμός αμφισβήτησης της πυρηνικής οικογένειας ποικίλλει. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβούμε σε γενικεύσεις σε αυτό το σημείο, αλλά κάποιες από τις σημαντικές διαφορές επικεντρώνονται γύρω από τη δέσμευση στη μονογαμία και τη μονιμότητα της σχέσης. Τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια σε πολλές περιπτώσεις έχουν παιδιά από προηγούμενες σχέσεις ή έχουν υιοθετήσει παιδιά.

Έτσι, αν εξαιρέσουμε το σεξουαλικό προσανατολισμό τους, ενδέχεται να μην επιθυμούν να αμφισβητήσουν σημαντικά τις νόρμες της πυρηνικής οικογένειας. Όπως είδαμε παραπάνω, μια σημαντική διάσταση όταν εμπλέκονται παιδιά είναι το κατά πόσο η σχέση είναι περιστασιακή ή μόνιμη. Μια από τις διαφορές εδώ μπορεί να είναι ότι, εφόσον υπάρχει η συνήθης πεποίθηση ότι τα παιδιά θα μείνουν με τη μητέρα τους, είναι πιθανότερο να έχουν παιδιά τα ζευγάρια λεσβιών παρά τα γκέι ζευγάρια ανδρών, και ίσως εν μέρει αυτό το γεγονός να προωθεί μια πιο μονογαμική μορφή σχέσης.

Ωστόσο, οι γενικεύσεις είναι επικίνδυνες αφού υπάρχει σημαντική ποικιλία, όπως και στις ετεροφυλόφιλες οικογένειες, σχετικά με τον τρόπο οργάνωσης της ζωής και το βαθμό στον οποίο υπάρχει σκόπιμη προσπάθεια να διαφέρει κανείς όσον αφορά κάποια ή και όλα τα κριτήρια της «συμβατικής» οικογενειακής ζωής.

Οι αμφισβητήσεις της συμβατικής μορφής οικογενειακής ζωής μπορεί να συναντούν αντιστάσεις και να γίνονται αντιληπτές ως απειλή, τις περισσότερες όμως ανησυχίες τις έχει μάλλον προκαλέσει η αμφισβήτηση των σεξουαλικών ηθών.

Λόγω αυτών των ανησυχιών πολλοί άνθρωποι μπορεί να θεωρήσουν πως οι ομοφυλόφιλοι αμφισβητούν ή απειλούν όλα τα άλλα κριτήρια της οικογενειακής ζωής. Αυτό, όπως έχουμε δει, δεν συμβαίνει. Τα παιδιά δεν ακολουθούν απλά τα βήματα των γονιών τους: οι ομοφυλόφιλοι γονείς δεν ανατρέφουν υποχρεωτικά ομοφυλόφιλα παιδιά, όπως και οι ετεροφυλόφιλοι γονείς δεν ανατρέφουν μόνο ετεροφυλόφιλα παιδιά. Ο βαθμός απόρριψης του συμβατικού οικογενειακού μοντέλου κυμαίνεται ανάλογα με την πολιτική στάση των συντρόφων. Η παρουσία ή η απουσία παιδιών φαίνεται να αποτελεί σημαντικό παράγοντα που καθορίζει, για παράδειγμα, το αν η σχέση θα είναι μόνιμη, μονογαμική, και αν οι σύντροφοι θα έχουν κοινή περιουσία και εισόδημα.