Παράλληλοι κόσμοι
Ένας κόσμος χωρισμένος στα δύο
Από τη μία πλευρά η πλειονότητα του δυτικού κόσμου ενημερώνεται από τα Μ.Μ.Ε μονόπλευρα και μεροληπτικά για την πολεμική πραγματικότητα ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Παλαιστίνη. Οι εικόνες που μεταφέρονται από τα επίσημα μέσα είναι αποκλειστικά από την πλευρά του Ισραήλ, ομοίως και οι αφηγήσεις που αφορούν την ιστορία και την υπαιτιότητα. Από την άλλη πλευρά οι αριστερές ή κομμουνιστικές φωνές του δυτικού κόσμου κρατούν μια στάση ουδετερότητας ή τάσσονται υπέρ της επίθεσης, ενώ τα κράτη με ολοκληρωτικά καθεστώτα ή με μουσουλμανική ταυτότητα τάσσονται υπέρ του αγώνα των Παλαιστινίων.
Ανάμεσα σε δύο πραγματικότητες, σε δύο κόσμους
Ανάμεσα στην ιστορία, τη δικαιοσύνη και τα συμφέροντα, υπάρχουν άνθρωποι που σκοτώνονται, που θρηνούν, που διώκονται. Παιδιά που βιώνουν τον πόνο και την απώλεια με τον πλέον οδυνηρό τρόπο και καλούνται να μεγαλώσουν βεβιασμένα και να σχηματίσουν μια εικόνα για την πραγματικότητα εχθρική, απειλητική και καταστροφική.
Όσοι βρίσκονται εντός των τειχών ζουν την απειλή και την βαναυσότητα της τρομοκρατίας και του πολέμου. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ζουν και εργάζονται σε όλο τον κόσμο. Πως είναι για κάποιον Ισραηλινό ή Παλαιστίνιο να ζει σε ειρηνικό περιβάλλον, να πηγαίνει στη δουλειά του, να συναναστρέφεται με άλλους ανθρώπους ενώ οι συγγενείς, οι φίλοι ή οι γνωστοί του βρίσκονται σε κατάσταση πολέμου;
Η προσωπική διάσταση
Μια νεαρή γυναίκα ζει και εργάζεται σε μία μεγαλούπολη στη Δύση. Είναι πολύ ευχαριστημένη από τις σπουδές της, την εργασία της και τον τρόπο ζωής της. Οι τελευταίες μέρες θυμίζουν εφιάλτη. Από τη μία πλευρά ζει σε μία εικονική κανονικότητα και από την άλλη πλευρά αντιμετωπίζει έμμεσα όλη την εμπόλεμη κατάσταση της πατρίδας της. Παρά τις προσπάθειες της να παραμείνει ψύχραιμη και λειτουργική, η δυσκολία της είναι παραπάνω από δικαιολογημένη.
Μετά από ένα meeting με συναδέλφους γράφει και στέλνει το παρακάτω μήνυμα*.
“Γεια σε όλους,
Ξέρω ότι θα το έχετε δει αυτό που συμβαίνει στις ειδήσεις, αλλά θα ήθελα να μοιραστώ την δική μου κατάσταση. Με όλα αυτά τα φρικτά γεγονότα, πέρασα μια πολύ δύσκολη εβδομάδα. Μερικές φορές ήμουν πραγματικά ευγνώμων που είχα δουλειά για να κρατήσω το μυαλό μου μακριά από τις ειδήσεις.
Αν και κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να συνεχίσω να εργάζομαι ως συνήθως, η σημερινή συνάντηση ήταν πολύ δύσκολη για μένα. Ένιωσα ότι ξαφνικά με κυρίευσε η στενοχώρια και η ασυμφωνία ανάμεσα στις δύο πραγματικότητες που ζω. Θέλω απλώς να το μοιραστώ μαζί σας, καθώς νιώθω ότι όσο περνάει ο καιρός, τα πράγματα δεν ηρεμούν ή δεν βελτιώνονται και είναι πιο δύσκολο για μένα να κρύβω τα συναισθήματά μου συνεχώς.
Ευχαριστώ πολύ για τη κατανόηση”.
* Το παραπάνω μήνυμα έχει υποστεί επεξεργασία.
Τα στοιχεία της γυναίκας, καθώς και η καταγωγή της δεν δίνονται, όχι μόνο λόγω προστασίας προσωπικών δεδομένων, αλλά και γιατί δεν υπάρχει καμία διαφορά στην αντιμετώπιση του πόνου και της απελπισίας που προκαλεί ο πόλεμος.
“Πόλεμος είναι όταν αλληλοσκοτώνονται άνθρωποι που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, επειδή κάποιοι άλλοι, που γνωρίζονται καλά μεταξύ τους, δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν”. – Paul Valery