Εκλογίκευση ή αλλιώς, ” Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια”

Η παροιμία αντλεί τις ρίζες της από έναν από τους μύθους του Αισώπου, όπου μια αλεπού που δεν μπορεί να φτάσει τα σταφύλια που κρέμονται ψηλά σε μια κληματαριά, τελικά αποφασίζει ότι δεν τα θέλει επειδή είναι πικρά. Η ιστορία αυτή χρησιμοποιείται ως μεταφορά για να περιγράψει την τάση των ανθρώπων να μειώνουν την αξία ή τη σημασία αυτού που δεν μπορούν να έχουν.

Η εκλογίκευση λειτουργεί ως ένας μηχανισμός αμυντικής αντιμετώπισης που προστατεύει το άτομο από την απογοήτευση και την πιθανή πλήξη στην αυτοεκτίμηση που μπορεί να προκύψει από την αναγνώριση της αδυναμίας να επιτευχθεί ένας στόχος ή να αποκτηθεί κάτι επιθυμητό. Αντί να αναγνωρίσει την αποτυχία ή να εργαστεί πιο σκληρά για να ξεπεράσει τα εμπόδια, το άτομο επιλέγει να υποβαθμίσει τη σημασία του στόχου, υποστηρίζοντας ότι δεν τον ήθελε πραγματικά.

Η εκλογίκευση δεν περιορίζεται μόνο στην αντιμετώπιση αποτυχιών αλλά μπορεί επίσης να εκδηλωθεί σε πολλές άλλες καταστάσεις, όπως είναι η εργασία, οι προσωπικές σχέσεις, ο ακαδημαϊκός στίβος, κ.ά. Μπορεί να λάβει τη μορφή απαξίωσης επαγγελματικών επιτυχιών, ακαδημαϊκών επιδόσεων ή ακόμα και προσωπικών επιλογών άλλων ατόμων, όταν αυτές οι επιτυχίες ή επιλογές δεν είναι προσβάσιμες ή επιτεύξιμες για το άτομο που εκλογικεύει.

Η εκλογίκευση, όσο φυσικό και αν φαίνεται ως ανθρώπινη συμπεριφορά, μπορεί να οδηγήσει σε στασιμότητα και αναποτελεσματικότητα, καθώς αποτρέπει τα άτομα από το να αντιμετωπίσουν τις πραγματικές προκλήσεις και να εργαστούν για την επίτευξη των στόχων τους. Η αυτοανάλυση και η επίγνωση των στιγμών που κάποιος μπορεί να εκλογικεύει μπορεί να αποτελέσει το πρώτο βήμα προς την αντιμετώπιση αυτής της συμπεριφοράς και την προώθηση της προσωπικής ανάπτυξης και επίτευξης στόχων.