Mια βραδιά στο Ηρώδειο με τον Σταμάτη Σπανουδάκη

Ο Σταμάτης Σπανουδάκης είναι ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Έλληνες μουσικούς. Το ταλέντο του σπάνιο και αστείρευτο, η μουσική του μαγευτική και πολυεπίπεδη. Αγαπιέται πολύ από το κοινό που τον ακολουθεί πιστά και σχολιάζεται έντονα για την ανένταχτη προσωπικότητά του και τις αμφιλεγόμενες τοποθετήσεις του. Όπως λέει ο ίδιος για τον εαυτό του είναι ένας δύσκολος άνθρωπος με απλούς κώδικες. Διαφυλάττει τη τρέλα του, δεν πάει εκεί που πάνε οι πολλοί και αντιστέκεται στην επιβαλλόμενη αισθητική.

Μουσική

Επιμένει με επιχειρήματα να διαχωρίζει τους όρους του συνθέτη και του τραγουδοποιού, αναδεικνύοντας τη δύναμη και την αυτονομία της μουσικής με ή χωρίς στίχους. Υποστηρίζει ότι οι άρτιοι μουσικοί είναι πολλοί, λίγοι ωστόσο θεωρούνται συνθέτες. Η επίμονη εργασία είναι καθοριστική, αλλά υπάρχει και ο παράγοντας του ταλέντου.

Γαλουχήθηκε με τους Beatles, έπαιξε μουσική κοντά στον Χατζηνάσιο και τον Ξαρχάκο, θαυμάζει τον Μπάχ και τοποθετείται μουσικά ισάξια με τον οσκαρικό Vangelis και τον λυρικό Χατζηδάκι.

Ένας γνήσιος καλλιτέχνης που δεν επαναπαύεται στο ήδη σπουδαίο έργο του και συνεχίζει να αναζητά το απόλυτο.

Ονειρεύεται να συνθέσει ένα αριστούργημα που θα μείνει στο χρόνο, ωστόσο μεγάλοι μουσικοί έχουν αναγνωρίσει το “Ελλάδα στους ώμους” από τα Πέτρινα Χρόνια, ως το καλύτερό του δημιούργημα που και μόνο γι’ αυτό αξίζει να μείνει στην ιστορία. Παράλληλα, δεν έχει ακουστεί μουσική που να αποτυπώνει καλύτερα τον ήχο της θάλασσας από το ομώνυμο έργο του.

Οι ποιητικοί στίχοι

Οι στίχοι του θεϊκά ερωτικοί ή με θείο έρωτα. Η απάντηση αφήνει να είναι προσωπική. Η υπαρξιακή διάσταση του έρωτα σε κάθε περίπτωση είναι παρούσα, αναζητά την παρουσία, το νόημα στο εδώ και στο τώρα: “Σήμερα, η ζωή μου όλη σήμερα”, “Έλα λίγο, μόνο για λίγο”, “Ζωή που δεν μοιράζεται, είναι ζωή κλεμμένη”. Στίχοι που τραγουδιούνται από όλο το κόσμο, ωστόσο λίγοι γνωρίζουν ότι είναι δικοί του. Ο ίδιος παραγνωρίζει τον ρόλο του στιχουργού, θεωρώντας τη μουσική τη μέγιστη δημιουργία.

Η θεραπευτική δύναμη της μουσικής

Η θεραπευτική διάσταση της μουσικής είναι αμφίδρομη. Ο ίδιος ο δημιουργός ξεδιπλώνει την τεχνική του, την έμπνευση και τα βιώματά του μεταβολισμένα και τα μοιράζεται με το κοινό. Μεταφέρει μέσα από τη μελωδία συναισθήματα τα οποία έρχονται να συνδεθούν με τα συναισθήματα του ακροατή, τις σκέψεις, τα βιώματα και τα όνειρά του.

Η μουσική του Σταμάτη Σπανουδάκη έχει πολύ μεγάλο εύρος, από τη μελαγχολία, την ονειροπόληση και τη συγκίνηση, στην εκρηκτικότητα, το πάθος και στην έκσταση. Άλλοτε παρηγορεί και άλλοτε εμπνέει. Συντονίζεται με την θνητότητα και τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης, απενεχοποιόντάς τη, ενώ ταυτόχρονα την ανυψώνει, την αναδεικνύει και της προσδίδει κάτι το υπερβατικό.