
Ζητείται… Αξιοπρέπεια
Μια έννοια που έχει παραγκωνιστεί και δεν της δίνεται η ανάλογη αξία στις μέρες μας είναι η αξιοπρέπεια.
Η αξιοπρέπεια υποδηλώνει ότι σέβομαι την προσωπικότητα μου, ότι μένω πιστός στα προκαθορισμένα από τη συνείδηση μου ιδανικά και ότι αναλαμβάνω την ευθύνη του εαυτού μου και των επιλογών μου.
Ένας αξιοπρεπής άνθρωπος είναι συνεπής απέναντι στον εαυτό του, τις αξίες και τις αρχές του και κρατάει πάντα τον λόγο και τις υποσχέσεις του.
Σέβεται τα θέλω και τα πρέπει των άλλων, χωρίς να παραβιάζει την προσωπική του ελευθερία, δεν εκθέτει κανέναν και δεν αρέσκεται στο να δημιουργεί παρεξηγήσεις, αρνητικές καταστάσεις και αντιπάθειες.
Διακατέχεται από ευγένεια στους τρόπους συμπεριφοράς του, από ήθος και σοβαρότητα στις σχέσεις του και από σεμνότητα στον λόγο και την ομιλία του.
Έχει επίγνωση και βαθιά αυτογνωσία, δεν ξεπερνά ποτέ τα όρια που ο ίδιος έχει θέσει στον εαυτό του, σέβεται τα δικαιώματα και τα δικά του, αλλά και των γύρω του, δεν εκμεταλλεύεται την ελευθερία που οι άλλοι του παραχωρούν.
Δεν πιέζει καταστάσεις και δεν εξαναγκάζει ανθρώπους, επιτρέπει στους ανθρώπους γύρω του να είναι ελεύθερα αυτοί που επιθυμούν να είναι.
Η αξιοπρέπεια είναι θέμα επιλογής και προσωπικής ευθύνης.
Η έννοια της αξιοπρέπειας δεν έχει καμία σχέση με τον συμβιβασμό, την υποχώρηση και την υποβάθμιση των «θέλω» μας. Αντιθέτως, όταν λειτουργούμε με μια βαθιά αίσθηση αξιοπρέπειας στη ζωή μας, έχουμε χρέος απέναντι στον εαυτό μας να τον σεβαστούμε και να τον προστατεύσουμε, χωρίς να τον πληγώνουμε, να τον τιμωρούμε, να τον μαστιγώνουμε και να τον γεμίζουμε ενοχές.
Ουσιαστικά, μέσω της αξιοπρέπειας επικυρώνουμε στον εαυτό μας το ποσοστό της αξίας και της αγάπης που αντέχουμε να του δώσουμε, τον βαθμό αποδοχής όλων των πτυχών της προσωπικότητας μας και την ικανότητα μας να τον προστατεύσουμε, χωρίς να βλάψουμε τους γύρω μας, θέτοντας τα όρια μας.
Συνεπώς, όταν επιλέγουμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς, πρέπει να ξεχάσουμε τις θυσίες, τις υποχωρήσεις, τους συμβιβασμούς, τις δικαιολογίες, τις εκπτώσεις και τα άλλοθι, για χάρη των άλλων και να παραδεχθούμε, ότι σε κάθε κατάσταση αξίζουμε τα καλύτερα, αποφεύγοντας τα χειρότερα.
Το τι θεωρεί ο καθένας αξιοπρεπές διαφέρει από άτομο σε άτομο. Ο καθένας έχει τους κανόνες και τα όρια του. Ένας άνθρωπος που διαλέγει ανθρώπους χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς όρια δηλαδή χωρίς υπόσταση, μοιραία, όσο βολικοί κι αν είναι πάντα θα τους απορρίπτει.
Κι όπως, πολύ εύστοχα έγραψε ο Κ.Π. Καβάφης:
«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.»

