Προ(σ)κλήσεις Αγάπης

Τα παιδιά που χρειάζονται την αγάπη περισσότερο θα τη ζητούν πάντα με τον πιο άσχημο τρόπο. 

H συμπεριφορά είναι μια επικοινωνία και η κατανόηση του μηνύματος στη συμπεριφορά ενός παιδιού είναι απίστευτα χρήσιμη για την αλλαγή αυτής της συμπεριφοράς. Συνεπώς, κάτι κρύβεται πίσω ή κάτω από την ανεπιθύμητη συμπεριφορά, που τη πυροδοτεί, την παρακινεί, ή την ενισχύει και δηλώνει κάποια ή κάποιες ανεκπλήρωτες ανάγκες.

Όταν οι γονείς εκλαμβάνουν τις αντιδράσεις του παιδιού ως προσωπικές επιθέσεις, αγνωμοσύνη, στοιχείο κακού χαρακτήρα, ή διαταραχή, τότε το παιδί κλείνεται στον εαυτό του, ενοχοποιεί τα συναισθήματά του και αποστασιοποιείται και από τον εαυτό του και τις ανάγκες του και από τους γονείς του, στην προσπάθειά του να προστατευτεί.

Αντίθετα, όταν οι γονείς αποδέχονται και συμπάσχουν με τα συναισθήματα και τις ανάγκες του παιδιού, μαθαίνει ότι τα συναισθήματα δεν είναι επικίνδυνα, ότι μπορεί να τα εκφράζει και ότι οι γονείς του είναι εκεί για να το ακούσουν και να το φροντίσουν.

Τη στιγμή που οι γονείς προσδιορίζουν ποιες είναι αυτές οι ανικανοποίητες ανάγκες, συνήθως διαπιστώνουν ότι οι συμπεριφορές είναι ανεπιθύμητες, αλλά οι ανάγκες που οδηγούν αυτές τις συμπεριφορές είναι απόλυτα κατανοητές.

Μόλις το παιδί αφήσει τον εαυτό του να βιώσει τη θλίψη του για το λάθος, την πληγή του που η μητέρα του ήταν άδικη, τη ντροπή του όταν δεν ήξερε την απάντηση στην τάξη ή τον φόβο του όταν ο συμμαθητής του τον απείλησε, αυτά τα συναισθήματα αρχίζουν να επουλώνονται.

Σχεδόν μαγικά, αφού δεν χρειάζεται πλέον τον θυμό του για να αμυνθεί από αυτά τα πιο ευάλωτα συναισθήματα, ο θυμός του εξατμίζεται και μπορεί να προχωρήσει.

Αντίθετα, αν δεν βοηθήσουμε τα παιδιά να αισθάνονται αρκετά ασφαλή για να νιώσουν αυτά τα υποκείμενα συναισθήματα, απλώς θα συνεχίσουν να χάνουν την ψυχραιμία τους, επειδή δεν έχουν άλλο τρόπο να αντιμετωπίσουν την αναστάτωση μέσα τους. Αυτά τα παιδιά συχνά φαίνονται να έχουν «ένα τσιπάκι στον ώμο τους» επειδή περπατούν έτοιμα να θυμώσουν.

Πώς πρέπει να ανταποκρίνεται ένας γονιός σε αυτές τις συμπεριφορές «μη αγάπης»; 

Eίναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι έχουμε τη δύναμη ως γονείς να ανατρέψουμε την όποια συμπεριφορά, να φροντίσουμε συναισθηματικά το παιδί μας και να ορίσουμε το περιβάλλον στο οποίο ζει και αναπτύσσεται.

Ο τρόπος που μαθαίνει να αντιδρά και να συμπεριφέρεται το παιδί, θα το συνοδεύουν στην πορεία της ζωής του.

Συνεπώς, στις συμπεριφορές μη αγάπης ας:

• Παραμένουμε ήρεμοι και συμπονετικοί στον εαυτό μας,
• Μην παίρνουμε προσωπικά αντιπαθητικές (ή ακόμα και κακές) συμπεριφορές,
• Προσπαθήσουμε να εντοπίζουμε τα αίτια,
• Είμαστε ευέλικτοι
• Τροποποιούμε το περιβάλλον για την πρόληψη προβληματικών καταστάσεων και την υποστήριξη θετικών.
• Mιλάμε με αγάπη και αποδοχή. Επανορθωτικές φράσεις όπως “σ’ αγαπώ”, “μου είσαι σημαντικός/η”, “είμαι εδώ για σένα”, βοηθούν πάντα τη σχέση.