Το Saint-Alban και η Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση

Οι απαρχές του ψυχιατρείου Saint-Alban

Το 1821, ο αδελφός Ιλαρίων Τισό αγόρασε το Château de Saint-Alban από το τελευταίο των Morangiès για ένα μικρό ποσό. Η ιδέα του Tissot ήταν να εγκαταστήσει εκεί τις υστερικές γυναίκες που είχαν εγκλωβιστεί σε θλιβερές συνθήκες στο Tour d’Aygues στον Μέντε. Με τη βοήθεια μοναχών από τη Μασσαλία, το έργο είδε το φως της δημοσιότητας. Αλλά ανθρωπιστής περισσότερο από διευθυντής, ο Ιλαρίων Τισό καταστράφηκε γρήγορα… Έτσι, ο νομάρχης της Λοζέρ αγόρασε το κτίριο για να στήσει εκεί το διαμερισματικό άσυλο.

Ο Tosquelles και η θεσμική ψυχοθεραπεία
Μέχρι τη δεκαετία του 1930 το άσυλο ήταν ερειπωμένο. Οι ασθενείς και το προσωπικό ζουν σε υποτυπώδεις συνθήκες, χωρίς νερό ή ρεύμα. Το 1940, φυγαδευμένος από το καθεστώς του Φράνκο, ο Φρανσουά Τοσκέλες, Ισπανός ψυχίατρος, έφτασε στο Saint-Alban-sur-Limagnole. Στο επόμενο διάστημα, θα προσπαθήσει να μετατρέψει το νοσοκομείο σε έναν ανοιχτό χώρο, τόσο από πλευράς ασθενών όσο και ιδεών. Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, οι συνθήκες διαβίωσης ήταν σκληρές. Ο Τοσκέλες έστελνε τους ασθενείς να δουλέψουν στα χωράφια των αγροτών, οι οποίοι στη συνέχεια τους πλήρωναν σε τρόφιμα και προμήθειες. Το νοσοκομείο θα γίνει τόπος στήριξης των επιχειρήσεων της τοπικής Αντίστασης και καταφύγιο διανοουμένων.

Η ιδιαίτερη θέση του ψυχιατρείου Saint-Alban στην τοπική ζωή
Ο δεσμός μεταξύ του χωριού και του νοσοκομείου είναι ισχυρός και σημαντικός στην ιστορία του Saint-Alban. Με την ανάπτυξή του και την έλευση ισχυρών πνευματικών προσωπικοτήτων, το νοσοκομείο φέρνει επανάσταση στη ζωή των κατοίκων του.

Με την έλευση της ιδρυματικής ψυχοθεραπείας, αναδύονται νέες θεραπευτικές τεχνικές: κινηματογράφος, τυπογραφείο, μαθήματα γλώσσας και μουσικής, ακόμη και ένα εκπαιδευτικό αγρόκτημα… Όλα τα επαγγέλματα συναντώνται στα όρια του «νοσοκομείου».

Αυτό το πνεύμα ανοιχτότητας, αυτή η ανεκτικότητα και αυτή η επιθυμία για μοίρασμα είναι τα στοιχεία που αντιπροσωπεύουν την κληρονομιά που άφησε ο Φρανσουά Τοσκέλ.