“Γραπτά Αποτυπώματα”

Η χρήση του γραπτού λόγου, η οποία στοχεύει στην άρση εσωτερικών και διαπροσωπικών αδιεξόδων, διατρέχει όλη τη θεραπευτική διαδικασία.

Η γραπτή έκφραση των επώδυνων συναισθημάτων που προκαλούνται από κάποιο σοβαρό και συχνά απρόσμενο γεγονός, λειτουργεί ως θεραπευτικό μέσο και δρα ανακουφιστικά για τον ψυχισμό, καθώς βοηθά τον άνθρωπο να έρθει σε επαφή με το συναισθηματικό βάρος και να το διαχειριστεί.

Επίσης, η διαδικασία σύνταξης ενός γραπτού κειμένου δίνει τον απαραίτητο χρόνο να επεξεργαστεί σε βάθος την εμπειρία για την οποία γράφει, ενώ παράλληλα του επιτρέπει να αποκτήσει μια σχετική αποστασιοποίηση από το συμβάν, δίνοντάς του τη δυνατότητα να το φωτίσει από πολλές πλευρές.

Έτσι, πολύ συχνά αυτά τα γράμματα δείχνουν τη σταδιακή διεργασία που οδηγεί στη διαχείριση και τελικά την αποδοχή ή την επανανοηματοδότηση της τραυματικής εμπειρίας.

Υπάρχει πάντα το “μετά”, που ακολουθεί την όποια κρίση και απώλεια. Για όσους αποφασίσουν να συνεχίσουν την προσωπική τους αναζήτηση προς την αυτογνωσία, επώδυνες αλλά συγχρόνως απελευθερωτικές αλήθειες αναδύονται συχνά μέσα από τη θεραπευτική διαδικασία.

Έτσι, μετά το θυμό, τον πόνο, τον φόβο και τις ενοχές που μπορεί να συνοδεύουν την απώλεια, δίνεται ο χώρος για συμφιλίωση και αποδοχή, αρχικά με τον εαυτό μας και μετά με τους άλλους.

Πολλές φορές, τα γράμματα αυτά λειτουργούν ως ορόσημο στη θεραπευτική πορεία, καθώς αποτελούν το εφαλτήριο για τη βαθμιαία προσέγγιση βαθύτερων δομών του εαυτού του.

Βιβλιογραφία: Χ. Κατάκη, “Γραπτά Αποτυπώματα”.