Δεύτερες ευκαιρίες ή μήπως όχι;
Οι περισσότεροι άνθρωποι τείνουν να δίνουν δεύτερες ευκαιρίες μετά από κάποιο λάθος ή μια αστοχία ενός μέχρι τότε σημαντικού άλλου. Αναγνωρίζουν ότι οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν λάθη ή κακές επιλογές, αλλά μπορούν επίσης να μάθουν από αυτά. Δίνοντας σε κάποιον την ευκαιρία να σκεφτεί τις πράξεις του, να κατανοήσει τις συνέπειες και να επανορθώσει, μπορεί να διευκολύνει την ανάπτυξή του και να τον βοηθήσει να γίνει καλύτερος.
Δίνοντας λοιπόν, σε κάποιον άλλη μια ευκαιρία, επιδεικνύουμε προθυμία να εγκαταλείψουμε τα παράπονα του παρελθόντος και να προχωρήσουμε. Η συγχώρεση επιτρέπει τη θεραπεία, τη συμφιλίωση και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης. Αναγνωρίζοντας ότι ο καθένας μπορεί να αντιμετωπίσει δύσκολες περιστάσεις, οι δεύτερες ευκαιρίες αντικατοπτρίζουν την ενσυναίσθηση και τη συμπόνια μας για τους άλλους.
Οι δεύτερες ευκαιρίες επίσης, δείχνουν την πίστη μας στη δυνατότητα για θετική αλλαγή. Προσφέρουν ελπίδα ότι οι άνθρωποι μπορούν να μάθουν από τα λάθη τους, να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους και να κάνουν καλύτερες επιλογές στο μέλλον. Η παροχή μιας δεύτερης ευκαιρίας μπορεί να παρακινήσει τα άτομα να αγωνιστούν για αυτοβελτίωση και να δείξουν τη δέσμευσή τους για αλλαγή.
Στις προσωπικές σχέσεις, οι δεύτερες ευκαιρίες μπορούν να βοηθήσουν στη διατήρηση πολύτιμων συνδέσεων. Αναγνωρίζοντας ότι κανείς δεν είναι τέλειος, αφήνοντας περιθώρια για λάθη και προσφέροντας την ευκαιρία να ξαναχτιστεί η εμπιστοσύνη μπορεί να ενισχύσει τις σχέσεις και να εμβαθύνει τους δεσμούς. Αναγνωρίζει ότι η διατήρηση των σχέσεων συνεπάγεται κατανόηση, συγχώρεση και προθυμία να δουλέψεις με τις προκλήσεις.
Πότε δίνουμε δεύτερη ευκαιρία;
Μερικές φορές, δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες επειδή θέλουμε να πιστέψουμε στην αλλαγή ή τη βελτίωση. Μπορεί να ελπίζουμε ότι η αναξιοπιστία στο παρελθόν ήταν μια εξαίρεση και όχι ο κανόνας και ότι θα αποδείξουν τον εαυτό τους αυτή τη φορά. Αυτή η προσέγγιση έχει τις ρίζες της στην αισιοδοξία και στην επιθυμία να δούμε το καλύτερο στους ανθρώπους.
Εάν υπάρχει προσωπική ή συναισθηματική σχέση με το αναξιόπιστο άτομο, όπως ένα φίλο, μέλος της οικογένειας ή συνάδελφο, μπορεί να επηρεάσει την απόφασή μας να του δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία. Ίσως είμαστε πιο πρόθυμοι να να αμφιβάλουμε λόγω του υπάρχοντος δεσμού, της επένδυσης ή της ιστορίας που μοιραζόμαστε μαζί τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η αναξιοπιστία ενός ατόμου μπορεί να αποδοθεί σε συγκεκριμένες συνθήκες, όπως προσωπικές προκλήσεις, εξωτερικές πιέσεις ή προσωρινές αποτυχίες. Λαμβάνοντας υπόψη αυτούς τους παράγοντες, μπορεί να τους δώσουμε άλλη μια ευκαιρία, πιστεύοντας ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει ή βελτιωθεί.
Εάν το αναξιόπιστο άτομο έχει δείξει γνήσια μεταμέλεια, έχει προσπαθήσει ενεργά να αντιμετωπίσει τη συμπεριφορά του ή έχει κάνει προσπάθειες να διορθώσει την αναξιοπιστία του, μπορεί να επηρεάσει την απόφασή μας να του δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία. Η αποδεδειγμένη προσπάθεια και η δέσμευση για αλλαγή μπορούν να ενσταλάξουν την εμπιστοσύνη ότι το άτομο προσπαθεί πραγματικά να βελτιωθεί.
Ποιός αξίζει δεύτερη ευκαιρία;
Δεύτερη ευκαιρία αξίζει εκείνος που σε δεδομένες συνθήκες έκανε λάθος ή προκάλεσε βλάβη, αλλά είναι πρόθυμος να ζητήσει συγγνώμη και να επανορθώσει ή εκείνος που έχει δοκιμαστεί σε μια σχέση και δεν χαρακτηρίζεται από ένα λάθος. Αντίθετα, οι άνθρωποι που δεν έχουν συναίσθηση και είναι αναξιόπιστοι, δεν εκμεταλλεύονται την ευκαιρία που τους δίνεται και συχνά γίνονται ακόμα χειρότεροι.
Γιατί όμως δίνουμε ευκαιρία σε έναν αναξιόπιστο άνθρωπο;
Όταν όμως δίνουμε δεύτερη ευκαιρία σε έναν μη αξιόπιστο άνθρωπο, δεν είναι από αδυναμία, ούτε από αφέλεια, ούτε από εξάρτηση. Το κάνουμε για εμάς, όχι για εκείνο το πρόσωπο. Το κάνουμε γιατί αν και σε γνωστικό και συνειδητό επίπεδο γνωρίζουμε ότι δεν πρόκειται να αλλάξει, σε συναισθηματικό και ασυνείδητο επίπεδο ελπίζουμε ότι θα δοθεί μια λύση, ένα καλό τέλος, όσο άσχημα κι αν έχουν πάει τα πράγματα. Η ανάγκη αυτή έρχεται από παλαιότερες σχέσεις, στις οποίες δείξαμε εμπιστοσύνη και μείναμε εκτεθειμένοι. Η επανάληψη του τραύματος, έχει ως στόχο την θεραπεία του.
