Η ευαισθησία και η συμπεριφορά των θετών ομοφυλόφιλων πατέρων

Μεταξύ των ετεροφυλόφιλων γονικών οικογενειών, η συσχέτιση μεταξύ της μητρικής ευαισθησίας και της σχέσης προσκόλλησης στο παιδί έχει επιβεβαιωθεί σε πολλές συσχετιστικές και πειραματικές μελέτες. Ωστόσο,γνωρίζουμε ελάχιστα για την πατρική ευαισθησία. Αν και έχει από καιρό αναγνωριστεί ότι η αλληλεπίδραση μητέρας-παιδιού από μόνη της δεν μπορεί να εξηγήσει την κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και ότι πρέπει να δοθεί περισσότερη προσοχή σε άλλους φροντιστές με τους οποίους το παιδί αλληλεπιδρά σε τακτική βάση (Lamb, 1997), η αναπτυξιακή ψυχολογία έχει παραμέλησει τη συμβολή των πατέρων στην ανάπτυξη του παιδιού (Cabrera, Tamis-LeMonda, Bradley, Hofferth, & Lamb, 2000). Οι πατέρες μπορούν να είναι μια φιγούρα προσκόλλησης όπως είναι οι μητέρες.

Η ευαισθησία μεταξύ των ετεροφυλόφιλων πατέρων έχει συσχετιστεί με την κοινωνική προσαρμογή των παιδιών σε πολλές μελέτες (π.χ. Miner & Clarke-Stewart, 2008; Owens & Shaw, 2003; Petitclerc & Tremblay, 2009; Trautmann-Villalba, Gschwendt, Schmidt, & Laucht, 2006). Πιο συγκεκριμένα, η πατρική ευαισθησία έχει αποδειχθεί ότι προβλέπει χαμηλότερα επίπεδα προβλημάτων συμπεριφοράς στην παιδική ηλικία (Amato & Rivera, 1999; Trautmann-Villalba et al., 2006). Είναι επίσης καλά αποδεδειγμένο στα παιδιά ετεροφυλόφιλων γονέων ότι η ανασφάλεια προσκόλλησης είναι ένας προγνωστικός παράγοντας προβλημάτων συμπεριφοράς των παιδιών.

Πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει ότι η κοινωνικο-συναισθηματική ανάπτυξη παιδιών από οικογένειες γονέων του ίδιου φύλου (λεσβίες και ομοφυλόφιλοι γονείς) δεν διαφέρει σημαντικά από εκείνες που ανατρέφονται από ετεροφυλόφιλους γονείς (π.χ. Crowl, Ahn, & Baker, 2008; Julien, 2003; Patterson, 2000, 2017· Short, Riggs, Perlesz, Brown, & Kane, 2007· Tasker, 2005· Vecho & Schneider, 2005). Golombok et al. (2014) βρήκε ακόμη λιγότερα προβλήματα εξωτερίκευσης μεταξύ των παιδιών που ανατρέφονται από θετούς ομοφυλόφιλους πατέρες από ό,τι μεταξύ των παιδιών από ετεροφυλόφιλες οικογένειες γονέων, αλλά όχι διαφορές με τα παιδιά λεσβιών μητέρων.

Μια πρόσφατη μετα-ανάλυση βρήκε επίσης καλύτερα κοινωνικο-συναισθηματικά αποτελέσματα στα παιδιά ομοφυλόφιλων πατέρων από ό,τι στα παιδιά ετεροφυλόφιλων γονέων (Miller, Kors, & Macfie, 2017). Σύμφωνα με αυτούς τους συγγραφείς, η υψηλότερη κοινωνικοοικονομική θέση των ομοφυλόφιλων πατέρων, η καλύτερη ετοιμότητα για πατρότητα και οι πιο ισότιμοι γονεϊκοί ρόλοι θα μπορούσαν να εξηγήσουν αυτά τα θετικά αποτελέσματα.

Αν και οι θετοί ομοφυλόφιλοι πατέρες έχουν βρεθεί ότι μοιράζονται τους γονικούς ρόλους εξίσου με τις λεσβίες μητέρες (Goldberg, Smith, & Perry-Jenkins, 2012), όπως προτείνουν οι Golombok et al. (2014), η αυστηρή διαδικασία ελέγχου για τα γκέι ζευγάρια που επιθυμούν να υιοθετήσουν θα μπορούσε να οδηγήσει σε υψηλότερα επίπεδα δέσμευσης για ανατροφή των παιδιών μεταξύ των θετών ομοφυλόφιλων πατέρων από ό,τι μεταξύ θετών λεσβιών μητέρων ή ετεροφυλόφιλων γονέων. Επιπλέον, η υιοθεσία είναι λιγότερο πιθανό να είναι μια δεύτερη επιλογή για τους ομοφυλόφιλους πατέρες στην αναζήτησή τους για ένα παιδί σε αντίθεση με τις λεσβίες μητέρες ή τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια που μπορεί να έχουν βιώσει υπογονιμότητα και αποτυχημένες θεραπείες γονιμότητας (Golombok et al., 2014).

Όσον αφορά συγκεκριμένα τα παιδιά που υιοθετούνται από γκέι πατέρες, πολλές μελέτες έχουν βρει υψηλά επίπεδα καλής προσαρμογής μεταξύ των παιδιών που υιοθετούνται από γκέι πατέρες. Επιπλέον, οι Golombok et al. (2014) και Miller et al. (2017) ανέφερε λιγότερα προβλήματα εξωτερίκευσης παιδιών μεταξύ των οικογενειών των θετών ομοφυλόφιλων πατέρων από ό,τι μεταξύ των οικογενειών ετεροφυλόφιλων γονέων. Golombok et al. (2014) ανέφερε επίσης πιο θετική αλληλεπίδραση γονέα-παιδιού μεταξύ των οικογενειών των θετών ομοφυλόφιλων πατέρων.

Όπως προτείνουν οι συγγραφείς, η αυστηρή διαδικασία ελέγχου των θετών ομοφυλόφιλων ζευγαριών μπορεί να εξηγήσει αυτά τα ευρήματα. Μεταξύ των οικογενειών με επικεφαλής θετούς ομοφυλόφιλους πατέρες, οι συσχετισμοί μεταξύ της ευαισθησίας των πατέρων, της ασφάλειας της παιδικής προσκόλλησης και της ψυχοκοινωνικής προσαρμογής δεν έχουν διερευνηθεί ποτέ, αλλά θα περιμέναμε ότι αυτές οι μεταβλητές θα συσχετίζονται θετικά. Μπορεί επίσης να περιμένουμε να βρούμε υψηλά επίπεδα ευαισθησίας μεταξύ των θετών ομοφυλόφιλων πατέρων.

Αυτή η μελέτη υπογραμμίζει τις γονικές δεξιότητες των θετών ομοφυλόφιλων πατέρων που εμφανίζονται ως ευαίσθητοι γονείς και καλοί φροντιστές για ευάλωτα παιδιά. Παρά την εμμονή της ισχυρής κοινωνικής αντίστασης, που πιθανώς σχετίζεται με τους παραδοσιακούς ρόλους των ανδρών στην οικογένεια, τα ευρήματά μας υποδηλώνουν επίσης σε ευρύτερο επίπεδο ότι οι πατέρες μπορούν να παίξουν κάθε είδους ρόλους (συντρόφους, φροντιστές, προστάτες, πρότυπα, ηθικούς οδηγούς , δασκάλους και παρόχους) και με παιδιά όλων των ηλικιών, ακόμη και τα μικρότερα. Αυτή η μελέτη έχει επίσης αρκετές επιπτώσεις στην ανάπτυξη της κοινωνικής πολιτικής και νομοθεσίας σχετικά με τις οικογένειες των θετών ομοφυλόφιλων πατέρων.

Τα θετικά αποτελέσματα των παιδιών τους δείχνουν ξεκάθαρα ότι οι θετοί ομοφυλόφιλοι πατέρες είναι σε θέση να παρέχουν ένα περιβάλλον τροφής για το παιδί τους. Έτσι, φαίνεται να υπάρχει σε μεγάλο βαθμό αναξιοποίητη δεξαμενή πιθανών θετών γονέων. Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια που επιθυμούν να υιοθετήσουν είναι μεγαλύτερες από εκείνες που αντιμετωπίζουν τα λεσβιακά και ετεροσεξουαλικά ζευγάρια. Τα ευρήματά μας συμβάλλουν στην καταπολέμηση του διαδεδομένου στίγματος κατά των οικογενειών με επικεφαλής γονείς του ίδιου φύλου όχι μόνο στον γενικό πληθυσμό αλλά και μεταξύ κοινωνικών λειτουργών, ψυχολόγων και άλλων επαγγελματιών που εμπλέκονται στις αποφάσεις και τις διαδικασίες επιμέλειας.