Η μελέτη του Hofling για την υπακοή

Η μελέτη του Hofling για την υπακοή, που διεξήχθη από τον ψυχολόγο Charles K. Hofling το 1966, είναι μια σημαντική έρευνα που εξετάζει την υπακοή των νοσοκόμων σε αυθεντίες στον τομέα της υγείας. Η μελέτη αναδεικνύει τις επιπτώσεις της υπακοής στις ιατρικές πρακτικές και τις ηθικές προκλήσεις που προκύπτουν από την εξάρτηση από την εξουσία.

Περιγραφή της Μελέτης
Στη μελέτη συμμετείχαν 22 νοσοκόμες που εργάζονταν σε νοσοκομείο. Σε κάθε νοσοκόμα τηλεφώνησε ένας άγνωστος γιατρός (ένας συνεργάτης της μελέτης) που συστήθηκε με ψεύτικο όνομα και τους ζήτησε να χορηγήσουν ένα φάρμακο (ασταριμίνη) σε έναν ασθενή. Η δοσολογία που ζητήθηκε να χορηγηθεί ήταν 20 mg, διπλάσια από τη μέγιστη ημερήσια δόση που αναγραφόταν στη φιάλη του φαρμάκου, κάτι που θα έπρεπε να ανησυχήσει τις νοσοκόμες. Οι νοσοκόμες ενημερώθηκαν επίσης ότι ο γιατρός θα υπέγραφε τις σχετικές εντολές όταν έφτανε στο νοσοκομείο.

Οι νοσοκόμες παραβίαζαν πολλούς κανονισμούς αν υπάκουαν στην εντολή: δεν έπρεπε να δέχονται τηλεφωνικές εντολές για φάρμακα, δεν έπρεπε να χορηγούν φάρμακα που δεν ήταν καταχωρημένα στο αρχείο του ασθενούς και δεν έπρεπε να χορηγούν δόσεις υψηλότερες από τις προβλεπόμενες. Εν τούτοις, από τις 22 νοσοκόμες, οι 21 ήταν έτοιμες να χορηγήσουν το φάρμακο παρά την προφανή παραβίαση των κανόνων και την επικινδυνότητα της δόσης. Μόνο μία νοσοκόμα αρνήθηκε να υπακούσει στην εντολή χωρίς περαιτέρω επιβεβαίωση.

Συμπεράσματα

Η μελέτη του Hofling καταδεικνύει την ισχυρή τάση των επαγγελματιών υγείας να υπακούν σε εντολές από ανώτερες αρχές, ακόμη και όταν αυτές οι εντολές είναι αντίθετες με τους κανονισμούς και ενδέχεται να βλάψουν τον ασθενή.

Φαίνεται ότι οι επαγγελματίες τείνουν να υπακούν στις εντολές των γιατρών λόγω της αυθεντίας που αυτοί εκπροσωπούν, ακόμη και όταν οι εντολές είναι προφανώς λάθος. Οι νοσοκόμες, παρά την εκπαίδευσή τους, δεν είχαν την αυτοπεποίθηση να αμφισβητήσουν μια εντολή από μια φαινομενική αυθεντία.

Η μελέτη υπογραμμίζει την ανάγκη για ισχυρότερη εκπαίδευση και ενθάρρυνση των επαγγελματιών υγείας να αμφισβητούν και να ελέγχουν τις εντολές, προκειμένου να διασφαλίζεται η ασφάλεια των ασθενών.

Η μελέτη του Hofling είναι σημαντική γιατί αποκαλύπτει τις αδυναμίες στην ιεραρχία των συστημάτων υγείας και την ανάγκη για προσεκτικότερο σχεδιασμό και εκπαίδευση που να ενισχύει την κριτική σκέψη και την επαγγελματική αυτονομία. Παρόλο που το πείραμα έγινε σε ελεγχόμενο περιβάλλον και με συγκεκριμένες συνθήκες, τα ευρήματά του έχουν ευρεία εφαρμογή σε διάφορα πεδία όπου η υπακοή σε αυθεντίες μπορεί να επηρεάσει την ηθική και την ασφάλεια.

Συνολικά, η μελέτη του Hofling τονίζει τη σημασία της διατήρησης της κριτικής σκέψης και της αμφισβήτησης των αυθεντιών όταν αυτό είναι απαραίτητο για την προστασία των ασθενών και τη διατήρηση των ηθικών προτύπων στην ιατρική πρακτική.