Σχολική άρνηση

Οδηγίες προς τους γονείς

Η άρνηση ενός παιδιού να δεχθεί το σχολείο ως μέρος της καθημερινότητάς του και η εκούσια παραμονή του στο σπίτι προκαλεί έντονα συναισθήματα και στους γονείς.

Αδυνατώντας να καταλάβουν τι πραγματικά συμβαίνει στο παιδί τους, συνήθως ενοχοποιούνται από τους εκπαιδευτικούς και αυτοί με τη σειρά τους κατηγορούν το σχολικό περιβάλλον, κάτι που εντείνει το ήδη υπάρχον πρόβλημα. Τα συναισθήματά τους προς το παιδί είναι θυμός, απογοήτευση, απόγνωση, θλίψη. 

• Για να βοηθήσουν οι γονείς ένα παιδί που παρουσιάζει σχολική άρνηση χρειάζεται:
• Να επαναπροσδιορίσουν  τη σχέση μεταξύ τους, καθώς και τη σχέση τους με το παιδί. 
• Να δουν με ειλικρίνεια και θάρρος πιθανές δυσλειτουργίες (τρίγωνα, υπερπροστασία, έλλειψη επικοινωνίας, τραυματικά γεγονότα, αλλαγές καθημερινότητας).
• Να καλλιεργήσουν ανοιχτή επικοινωνία με το σχολικό περιβάλλον (εκπαιδευτικοι, διευθυντές, γονείς)
• Να μιλήσουν με το ίδιο το παιδί, να το ακούσουν με προσοχή και να το ενθαρρύνουν να μιλήσει για το φόβο του να πάει σχολείο.
• Να αποφύγουν να γελάσουν ή να αστειευτούν μαζί του τη στιγμή που το παιδί θα περιγράφει τα συναισθήματα και τις σκέψεις του σχετικά με αυτό που το φοβίζει.
• Να συζητήσουν διάφορα γεγονότα/ καταστάσεις που συμβαίνουν στο σχολείο, τα οποία μπορεί να εντείνουν το φόβο του.
• Να είναι ήρεμοι, διατηρώντας ένα σταθερό τόνο φωνής και μια στάση κατανόησης και στήριξης απέναντί του.
• Να το ρωτήσουν με ποιον τρόπο  θα μπορούσε  το παιδί να νιώσει ασφάλεια.
• Να ενθαρρύνουν το παιδί να έχει περισσότερες επαφές με συνομηλίκους (να ενταχθεί σε αθλητικές ομάδες, να έχει εξωσχολικές δραστηριότητες, να έρχεται συχνά σε επαφή με άλλα παιδιά κ.α).