Το έργο των κοινωνικών υπηρεσιών, εστιάζεται στα θύματα κακοποίησης, τους δράστες και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, ακολουθώντας ένα «θεραπευτικό» πρότυπο παρέμβασης, που επικεντρώνεται στην ατομική ή και οικογενειακή ψυχοθεραπεία, στην ψυχολογική υποστήριξη και τη συμβουλευτική του θύματος και της υπόλοιπης οικογένειας. Κατά κανόνα, η αρχική αντίδραση της οικογένειας είναι μία τάση για άρνηση του γεγονότος, και πίεση προς το παιδί να αποσύρει τις κατηγορίες του. Το παιδί συχνά ενοχοποιείται για την αποκάλυψη του «οικογενειακού μυστικού», καθίσταται υπεύθυνο για τις συνέπειες και καλείται για ακόμη μία φορά να αναλάβει την ευθύνη για την προστασία του πατέρα-δράστη και της οικογένειας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ψυχολογικής και συναισθηματικής πίεσης της οικογένειας…