Η θεραπευτική δυάδα στη ψυχανάλυση, είναι μια σχέση ανάμεσα σε δύο υποκείμενα. Ο θεραπευτής και ο θεραπευόμενος, μέσα από την αλληλεπίδραση τους, δημιουργούν μια πολύπλοκη σχέση, στην οποία εμπεριέχονται οι σκέψεις, οι αντιλήψεις, τα πιστεύω και τα βιώματά τους. Με αυτήν την έννοια, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ψυχαναλυτική θεραπεία -και κατ’ επέκταση η ψυχοθεραπευτική σχέση- αφορά στην αλληλεπίδραση δυο υποκειμενικοτήτων, είναι συνεπώς μια κατάσταση διϋποκειμενική. Σε σχέση με την υποκειμενικότητα του θεραπευτή, ο πρώτος που, στην πραγματικότητα, αναφέρθηκε σε αυτήν ήταν ο Freud (1910), εισάγοντας την έννοια της αντιμεταβίβασης, που αφορά «στο σύνολο των ασυνείδητων αντιδράσεων του ψυχαναλυτή απέναντι στον ψυχαναλυόμενο και πιο συγκεκριμένα στη μεταβίβασή του». Ωστόσο,…