Κατά τους πρώτους μήνες της ζωής τους, τα παιδιά έχουν μια περιορισμένη ικανότητα να ρυθμίσουν την συναισθηματική τους κατάσταση. Παρ’ όλο που μπορούν να καταφύγουν στο πιπίλισμα των δακτύλων τους ή μιας πιπίλας για να αποφύγουν ένα δυσάρεστο ερέθισμα, συνήθως αναζητούν στην παρέμβαση του τροφού για την εξισορρόπηση της συναισθηματικής τους κατάστασης. Όσο μεγαλώνει η ηλικία, τόσο μεγαλώνει η ικανότητα του βρέφους να αντεπεξέρχεται στα ερεθίσματα.Επίσης, η ανάπτυξη της αναπαραστατικής ικανότητας και της γλώσσας οδηγεί σε νέους τρόπους ρύθμισης των συναισθημάτων π.χ. μιλούν για το τι αισθάνονται πράγμα που τους βοηθά να αισθάνονται καλύτερα, αποφεύγουν ερεθίσματα που φοβούνται ότι θα τα αναστατώσουν (π.χ. κλείνοντας τα μάτια), καθησυχάζουν τους εαυτούς τους…