-
Υπαρξιακή ενοχή και ο φόβος του θανάτου
«Μακάρι να ήξερα περισσότερα μαθηματικά» – Τα τελευταία λόγια του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Τα ανθρώπινα όντα είναι μοναδικά μεταξύ των ζωντανών πλασμάτων στο ότι «έχουμε επίγνωση της ύπαρξής μας» – μπορούμε αντικειμενικά να συλλογιστούμε τον εαυτό μας! Πριν από σχεδόν 200 χρόνια, ο Kierkegaard (1983) υπέθεσε ότι ως αποτέλεσμα αυτού βιώνουμε δύο συναισθήματα: «Δέος» και «Φόβο». Είναι φοβερό να είσαι ζωντανός. Ωστόσο, είναι τρομερό να αναγνωρίσουμε ότι όλοι πεθαίνουμε και ότι ο θάνατος μπορεί να έρθει ανά πάσα στιγμή. Ο Kierkegaard περιέγραψε την προκύπτουσα εμπειρία της ζωής αυτής της «συνειδητοποιημένης» ανθρώπινης ζωής ως «αγώνα του να είσαι ενάντια στο μη ον». Ο θάνατος, ή το αναπόφευκτο του θανάτου είναι ένας συνεχής…
-
Ελευθερία και ευθύνη: δεσμοί ή / και δεσμά;
Η ελευθερία είναι το πρώτο αγαθό στη ζωή του ανθρώπου. Λέγεται και είναι άνθρωπος μόνον εκείνο το ον που διαθέτει ελευθερία. Η συγγενέστερη προς την ελευθερία πραγματικότητα της ζωής μας που διακατέχει τον άνθρωπο είναι η αγάπη. Υφίσταται μια στενή διασύνδεση ανάμεσα στην αγάπη και στην ελευθερία, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που εύκολα συγχέονται. Στον βωμό της μιας θυσιάζεται η άλλη έτσι ώστε η καθημερινότητά μας να κατακλύζεται άλλοτε από την ανέραστη ελευθερία της αναρχίας κι άλλοτε από τη ανελεύθερη αγάπη της τυραννίας είτε σε προσωπικό είτε σε θεσμικό επίπεδο. Για παράδειγμα, η γονική μέριμνα φαντάζει στα μάτια του εφήβου ανθρώπου σαν η τυραννία της αγάπης που στερεί την ελευθερία,…