Ως έννοια στην αισθητική, η ενσυναίσθηση έχει συγκεκριμένο νόημα και απολάμβανε μεγάλης εκτίμησης στα πρώτα χρόνια του περασμένου αιώνα, ιδιαίτερα στη Γερμανία, όπου ήταν γνωστή ως Einfühlung. Με χαρακτηριστική επιδεξιότητα, η σύγχρονη γερμανική διακρίνει μεταξύ της οριστικής χρήσης του όρου όπως εξηγείται στα γραπτά μελετητών όπως οι Robert Vischer, Theodor Lipps και Heinrich Wölfflin, και το παρακλάδι του, που ευνοείται στον κόσμο της σύγχρονης διαπροσωπικής συγγένειας. Το πρώτο εξακολουθεί να ονομάζεται Einfühlung, ενώ το δεύτερο ως Empathie. Χωρίς να κάνει διάκριση μεταξύ έμψυχου και άψυχου, το Einfühlung αναφέρεται στην απήχηση στην εσωτερική ζωή του θεατή με εξωτερικά αντικείμενα όπως κτίρια, φυσικά φαινόμενα ή μουσικούς τόνους. Η ενσυναίσθηση, αντίθετα, ασχολείται αποκλειστικά…