Οι συμπεριφορές προσκόλλησης του παιδιού (το να αναζητά την εγγύτητα με τη μητέρα, να την ακολουθεί παντού, να κλαίει και να φωνάζει όταν εκείνη δεν είναι μαζί του) είναι συμπεριφορές που έχει το παιδί μάθει. Η συμπεριφοριστική θεωρία αποδίδει στην παροχή τροφής τον κεντρικό ρόλο στην σχέση βρέφους – μητέρας. Έτσι, καθώς η πείνα του βρέφους ικανοποιείται κατ’ επανάληψη από την μητέρα το παιδί μαθαίνει να προτιμά όλων των ειδών τα ερεθίσματα που συνοδεύουν την παροχή τροφής, συμπεριλαμβανομένης και της ζεστής συμπεριφοράς της μητέρας προς το παιδί. Ενδείξεις για την φύση του φαινομένου της προσκόλλησης προσφέρονται από τα μοντέλα των ζώων και πιο συγκεκριμένα από τις μελέτες του Harlow (1969)…

Η θεωρία της προσκόλλησης είναι μια ψυχολογική θεωρία που περιγράφει πώς οι άνθρωποι δημιουργούν συναισθηματικούς δεσμούς με άλλους, ιδιαίτερα στην πρώιμη παιδική ηλικία. Υπάρχουν διάφοροι τύποι στυλ προσκόλλησης, οι οποίοι αρχικά εντοπίστηκαν από την ψυχολόγο Mary Ainsworth και αργότερα επεκτάθηκαν από άλλους ερευνητές. Οι τέσσερις κύριοι τύποι στυλ προσκόλλησης είναι: Ασφαλής προσκόλληση: Τα άτομα με ασφαλές στυλ προσκόλλησης αισθάνονται άνετα τόσο με την οικειότητα όσο και με την ανεξαρτησία στις σχέσεις τους. Είναι σε θέση να δημιουργήσουν υγιείς και ουσιαστικές σχέσεις με τους άλλους και εμπιστεύονται τους συνεργάτες τους να είναι δίπλα τους όταν τους χρειάζονται. Προσκόλληση με άγχος: Τα άτομα με στυλ προσκόλλησης με άγχος και ανησυχία συχνά νιώθουν…