Ως έννοια στην αισθητική, η ενσυναίσθηση έχει συγκεκριμένο νόημα και απολάμβανε μεγάλης εκτίμησης στα πρώτα χρόνια του περασμένου αιώνα, ιδιαίτερα στη Γερμανία, όπου ήταν γνωστή ως Einfühlung. Με χαρακτηριστική επιδεξιότητα, η σύγχρονη γερμανική διακρίνει μεταξύ της οριστικής χρήσης του όρου όπως εξηγείται στα γραπτά μελετητών όπως οι Robert Vischer, Theodor Lipps και Heinrich Wölfflin, και το παρακλάδι του, που ευνοείται στον κόσμο της σύγχρονης διαπροσωπικής συγγένειας. Το πρώτο εξακολουθεί να ονομάζεται Einfühlung, ενώ το δεύτερο ως Empathie. Χωρίς να κάνει διάκριση μεταξύ έμψυχου και άψυχου, το Einfühlung αναφέρεται στην απήχηση στην εσωτερική ζωή του θεατή με εξωτερικά αντικείμενα όπως κτίρια, φυσικά φαινόμενα ή μουσικούς τόνους. Η ενσυναίσθηση, αντίθετα, ασχολείται αποκλειστικά…

“Μόνο η αλλαγή είναι αιώνια, αδιάκοπη, αθάνατη”.- SCHOPENHAUER  Tα ερωτήματα που πραγματεύονται οι υπαρξιακοί φιλόσοφοι είναι αυτά που οι άνθρωποι πάντα έθεταν στους εαυτούς τους, αλλά για τα οποια ποτέ δεν έπαιρναν ικανοποιητικές απαντήσεις. Τι σημαίνει να ζει κανείς; Γιατί υπάρχει το κάτι και όχι το τίποτα; Πώς πρέπει να δρω και να σχετίζομαι με τους άλλους; Πώς μπορώ να ζήσω μια ζωή που αξίζει; Τι θα συμβεί αφού πεθάνω; Οι ρίζες της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας βρίσκονται στη φιλοσοφία. Παρότι όλες οι ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις έχουν φιλοσοφική βάση, οι περισσότεροι ψυχοθεραπευτές δεν συνηθίζουν να εξετάζουν τα ερωτήματα με φιλοσοφικό τρόπο. Συχνά επικεντρώνονται σε ψυχολογικά και συμπεριφορικά συμπτώματα ή σε συγκεκριμένες όψεις της…