Η κλινική της ψυχανάλυσης έχει αναδείξει από την εποχή του Φρόϋντ ότι οι φοβίες είναι ένα θέμα που απασχολεί πολλούς. Το μυαλό μας πάει συνήθως στις παιδικές φοβίες αλλά κι ο ενήλικας δεν είναι τίποτε άλλο από ένα παιδί που υπο-φέρει την ενηλικίωσή του. Η  άποψη ότι το άτομο που εκδηλώνει φοβίες είναι «άρρωστο» ή «προβληματικό», βρίθει ανακρίβειας. Η φοβία έχει μια  χρησιμότητα. Θα το δούμε πιο κάτω αυτό. Υπάρχει η φοβία που δημιουργείται έτσι ώστε το υποκείμενο να κατορθώσει να  συγκροτηθεί ως υποκείμενο (ψυχωσική δομή), όπου – πράγματι – η άρση της φοβίας θα επιφέρει καταστροφικά αποτελέσματα. Υπάρχει και η φοβία που λειτουργεί ως σύμπτωμα (νευρωσική δομή) και εκεί…

Η φοβία είναι ένας έντονος και επίμονος φόβος για ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, κατάσταση ή δραστηριότητα. Μπορεί να οδηγήσει σε συμπεριφορά αποφυγής, προκαλώντας σημαντική δυσφορία στη ζωή ενός ατόμου. Όπως ο φόβος σηματοδοτεί μια πιθανή απειλή για εμάς, η λειτουργία του είναι να μας κρατά ασφαλείς. Να αποφύγουμε να προσεγγίσουμε ένα άτομο για να μας προστατεύσει από το να νιώθουμε απόρριψη, να μην μιλήσουμε για να μας αποτρέψει από το να αισθανόμαστε δυνητικά αποκλεισμένοι. Όταν καταλαβαίνουμε τον φόβο μας και μάθουμε να τον ερμηνεύουμε, μπορούμε να τον δούμε διαφορετικά. Δράση vs Αποφυγή Ενώ η αποφυγή φαίνεται η πλέον δελεαστική και ανακουφιστική επιλογή, στην πραγματικότητα ενισχύει την φοβία και τελικά κυριαρχεί, συρρικνώνοντας…