
Γευστική μνήμη
Υπάρχει κάτι μαγικό με τις γεύσεις, έχουν τη δύναμη να μας ταξιδεύουν. Πόσες φορές θυμηθήκαμε τη γιαγιά μας στην κουζίνα, το καλοκαίρι στο χωριό ή το νησί; Αυτό το φαινόμενο είναι η λεγόμενη γευστική μνήμη. Μία μορφή μνήμης που, χωρίς να τη σκεφτόμαστε πολύ, είναι εκεί, σε κάθε μας γεύμα, κάθε φορά που το παλιό μπλέκει με το τώρα. Η γευστική μνήμη είναι η ικανότητα του εγκεφάλου να συνδέει μια γεύση με ένα συναίσθημα ή μια στιγμή. Δεν είναι απλώς ότι «θυμόμαστε» κάτι. Είναι ότι το ξαναζούμε.
Ο εγκέφαλός μας ευνοεί τέτοιου είδους συνδέσεις. Η περιοχή που επεξεργάζεται τις γεύσεις και τις μυρωδιές είναι κοντά στο κομμάτι του εγκεφάλου που χειρίζεται τις αναμνήσεις και τα συναισθήματα. Γι’ αυτό η γεύση έχει τόσο ισχυρό «συναισθηματικό φορτίο».
Πέρα από τα προσωπικά βιώματα, η γεύση έχει και πολιτισμική σημασία. Κουβαλάει τη μνήμη του τόπου, της οικογένειας, των εθίμων – είναι η σύνδεση με τις ρίζες τους. Η γευστική μνήμη δεν είναι κάτι θεωρητικό ή μακρινό. Είναι εκεί όταν δοκιμάζουμε κάτι και ξαφνικά νιώθουμε «σαν στο σπίτι μας». Είναι η απόδειξη ότι τα συναισθήματα και οι αναμνήσεις μας δεν ζουν μόνο μέσα μας, αλλά και στη γλώσσα μας, στις μυρωδιές, στις συνταγές που μαγειρεύουμε και προσφέρουμε.
Βιβλιογραφία
- Herz, R.S. (2004). Autobiographical memories triggered by smell and taste.
- Chu, S., & Downes, J. (2000). Odour-evoked memories: The Proust phenomenon.
- Small, D. M. (2012). Flavor is in the brain.
- Waskow, I. E., et al. (2020). Taste as a therapeutic trigger in dementia care.

